Kminek zwyczajny (Carum carvi).
Kminek już od stuleci znany jest w kuchni i ziołolecznictwie. Swoim zasięgiem obejmuje Europę Północną i Środkową po północno-wschodnią Hiszpanię i północne Włochy. Występuje także w północnym Iranie, Syberii i Himalajach. W Polsce występuje na łąkach, pastwiskach, przydrożach. Jest także uprawiana jako przyprawa.
Jest to dwuletnia roślina, która w pierwszym roku wytwarza korzeń o zapachu marchwi i rozetą liści. W drugim roku z rośliny wyrasta wysokie pędy (do 1 m), na których wyrastają drobne białe kwiaty zebrane w baldachy. Produktem zielarskim są owoce – małe rozłupnie o silnym aromatycznym zapachu. Owoce zbiera się pod koniec lata gdy 2/3 owoców dojrzeje. Rośliny ścina się i wiąże w pęczki, suszy. Gdy pozostałe owoce dojrzeją wykrusza się je. Nasiona należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla gryzoni.
Kminek z powodzeniem można uprawiać w przydomowych ogródkach. W kwietniu należy wysiać go w grzędy oddalone od siebie o 30 cm na głębokość dwóch cm. Roślina wschodzi po dwóch tygodniach. Należy pamiętać o pieleniu i spulchnianiu ziemi.
Kminek działa rozkurczowo a mięśnie gładkie jelit i przewodów żółciowych, regulując dopływ żółci i soku trzustkowego do dwunastnicy. Wzmaga też wydzielanie soku żołądkowego, poprawiając wyraźnie trawienie. Niektórzy uważają, że żaden pokarm nie może zaszkodzić jeżeli regularnie zażywa się kminek z majerankiem. Ma właściwości wiatro-, moczo- i mlekopędne.
Napar z kminku
Łyżkę zmiażdżonych owoców zalać szklanką wrzącej wody i pozostawiamy pod przykryciem przez 15-20 minut. Po przecedzeniu pić 2-3 razy dziennie po pół szklanki dla pobudzenia apetytu, przy wzdęciach, bólach brzucha, odbijaniu, lekkich zaparciach, a także pomocniczo w przypadku objawów nerwicy wegetatywnej. Napar z owoców kminku zalecany jest niekiedy także matkom karmiącym w celu zwiększenia laktacji.
Wino kminkowe
3 czubate łyżki zmielonych owoców kminku zalać butelką białego wytrawnego wina i macerować przez 14 dni często wsząsając. Pić kieliszek przy zaburzeniach trawiennych.
Kminek powszechnie dodaje się do wyrobu wędlin, kwaszonej kapusty, pieczywa, serów twarogu. Dodawanie przyprawy nie tylko podnosi smak ale też strawność potrawy. Jest dostępny zarówno w aptece jak i w sklepie spożywczym.