Bez czarny na przeziębienie

Bez czarny (Sambucus nigra)

Czarny bez to jedna z najstarszych ziół leczniczych. Z samym krzakiem wiązało się wiele legend i zabobonów. Przykładowo – człowiek, który wykopał krzak bzu miał cierpieć na kurcze rąk i nóg. Faktem jest, że roślina zawiera dużo witaminy C i doskonale radzi sobie z przeziębieniami.

Bez czarny występuje w całej Europie, zachodniej Azji i Ameryce Północnej. W Polsce występuje dość pospolicie tworząc 3-10 m krzaki, rzadziej drzewa porastające w zaroślach, zrębach leśnych, parkach, rumowiskach, przydrożach, skajach lasów. Wydziela charakterystyczny, niemiły zapach. Starsze pędy bzu są wypełnione gąbczastym rdzeniem. Liście 5-7 eliptyczne o piłkowanych brzegach. Kwitnie w maju o czerwcu, tworząc biało-kremowo-żółte baldachy kwiatów o nieprzyjemnym zapachu. Owoce to fioletowo-czarne jagody, których sok jest intensywnie czerwony.

Kwiaty należy zbierać w suchą pogodę i wybierać te kwiatostany, w których nie wszystkie pączki są rozwinięte. Zdecydowanie należy unikać tych kwiatostanów, w których znajduję się przekwitnięte kwiaty. Pozbawione szypułek kwiaty należy suszyć w temperaturze 35°C a później 45°C (kwiaty należy układać cienką warstwą). Zbierając jagody najlepiej jest ścinać całe baldachy sekatorem, nożyczkami lub ostrym nożem. Następnie same owoce (po odrzuceniu niedojrzałych, gdyż zawierają cyjanowodór) suszy się cienką warstwą w temperaturze 35°C a później 55°C.

Kwiaty i owoce bzu działają przede wszystkim napotnie i lekko moczopędnie. Działanie napotne sprawia, że bez należy do ziół skutecznie usuwających z organizmu zbędne produkty przemiany materii, pozwala też zmniejszać odczuwalność bólu.

Na kolejnej stronie zamieściliśmy przepisy na napary, soki, wina i powidła z czarnego bzu.